مقدمه :

صنایع دستی به عنوان زیر مجموعه ای وسیع از هنرهای سنتی ایران، از گذشته‌های دور تا به امروز جایگاه ویژه و والایی در فرهنگ بومی معنوی و در گستره هنر مقدس سرزمینمان داشته است .

صنایع دستی یک مکانیسم عالی تفکر است که در حیطه آن اهدافی معین به قصد تداوم معیشت در زندگی اقتصادی و نیز رشد و توسعه فرهنگ و دانش ملی و در نتیجه پس از برآورده شدن نیازهای بشری موجب تکامل و تعالی جامعه می‌شود. در چهارچوب این اندیشه‌های عالمانه گروههای انسانی پویا شده و رکود و ایستایی‌ها که موجب رخوت و خمودی عقل آنان می‌شود از بین می‌رود و در نتیجه انسانهایی با ویژگیهای جدید در جامعه نوین نمودار می‌گردند. دینامیک و پویایی جسم در جامعه تحول به وجود آورده و آن طور که خواست بشر است فرهنگ و اقتصاد پا به پای یکدیگر پیش می‌رود.

هنر یک مسله مادی نیست که از کسی بگیرد یا به کسی بدهد و هنرمندی یک کار ساده و بی مایه نمی باشد بلکه هنرها یادگارهای بسیار قدیمی و ره آورد و ارمغانی است از اندیشه‌های دور و دراز ملتها .

می توان گفت که صنایع دستی گزارشی از هویت افراد و در جمع آنها هویت مجموعه یک قوم و قبیله و در نهایت یک ملت است . بررسی این امر نیاز به دقت و پی جویی دارد به اختصار می‌توان گفت که صنعت دستی هر قوم، گوشه ای از هویت یک قوم را در گذشته تاریخی اش بیان می‌کند.

و در حضورش در دوران معاصر حلقه واسطه و رابطه بین هویت گذشته و هویت کنونی این قوم و عرضه هویت گذشته قوم یا تاریخ وی به اقوام دیگر است و در نتیجه یکی از عوامل اصلی و اساسی معرفی اقوام به یکدیگر و نشان دادن عواطف و احساسات آنها با ظرافت‌ها و دقتها . لطفها ـ صفاها ـ مهرها و محبت هایی است که در یک قوم وجود داشته است ...

فصل اول : پیرامون تحقیق

فصل دوم : گلیم بافی

فصل سوم : قالی بافی

فصل چهارم : جاجیم بافی

فصل پنجم : ورنی بافی

فصل ششم : صنایع تزئینی و غیر تزئینی