مقدمه
محمدتقی ملک‌الشعراء بهار در ۱۸ آذرماه ۱۲۶۵ هجری شمسی در محله سرشور شهر مشهد به دنیا آمد. پدر او میرزاکاظم متخلص به صبوری، ملک‌الشعراء آستان قدس رضوی بود. خاندان پدری بهار خود را از نسل میرزا احمد صبور کاشانی شاعر و قصیده‌سرای سرشناس عهد فتحعلی‌شاه قاجار می‌دانند. انتخاب تخلص صبوری از سوی پدر بهار نیز به همین مناسبت است. در عین حال این خاندان خود را از تبار برمکیان به شمار می‌آورند و بهار در شعری به این مورد اشاره می‌کند.
شاید انتخاب نام «نوبهار» از سوی شاعر برای روزنامه‌اش که در دوران جوانی تاسیس کرد، به همین علت باشد؛ زیرا که برمکیان تولیت معبد بودایی «نوبهار» را در بلخ به عهده داشته‌اند. مادر بهار از یک خاندان اصیل تجارت پیشه و نیاکانش از معاریف گرجستان و مسیحیان قفقاز بودند، که پس از جنگ‌های ایران و روس توسط عباس‌میرزا به ایران آورده شده و دین اسلام را پذیرفته بودند.
فراگیری ادبیات
بهار ادبیات پارسی را نخست نزد پدرش آموخت و از هفت سالگی سرودن شعر را آغاز کرد. وی علاوه بر پدر، از محضر ادیب نیشابوری نیز بهره‌ها برد و به تکمیل معلومات خود در دو قلمرو عربی و پارسی توفیق یافت. در همان سال‌های نوجوانی به محافل آزادی‌خواهی خراسان راه یافت و از نزدیک با سیاست و مسائل روز مانوس گشت و اندیشه‌ها و اشعار آزادی‌خواهانه‌ی خود را از طریق روزنامه‌های محلی خراسان انتشار داد.
فهرست مطالب :
مقدمه
تحصیلات ملک الشعرای بهار
فراگیری ادبیات
انتشار روزنامه
ورود به مجلس
تدریس در دانشگاه
شعر بهار
مضامین شعر بهار
ویژگی‌های شعر بهار
نمایندگی مجلس
بهار و رضاخان
کناره‌گیری از سیاست
کابینه قوام‌السلطنه
آثارملک الشعرای بهار
درگذشت ملک الشعرای بهار
منابع
