طبقه‌بندی فولادهای ابزار 

فولادهای ابزار (Tool steels) گروهی از فولادهای کربنی ((Carbon steels) و فولادهای آلیاژی هستند که با عملیات حرارتی آنها می‌توان خواص فیزیکی و مکانیکی مطلوبی در آنها به وجود آورد، به طوری که بتوان از آنها ابزارهایی نظیر ابزارهای برشی سنبه و ماتریسهای برش، خمکاری، فرم دادن، کشش، قالب‌های پلاستیک و اکستروژن ساخت. فولادهای ابزار به فرم های میلگرد، شمشال، بلوکه‌های فورج شده و ریخته‌گری شده و در حالت آنیل شده در بازار عرضه می‌شوند.

فولادهای ابزار را با توجه به عناصر آلیاژی آنها می‌توان در سه گروه سخت شونده در آب، روغن یا هوا طبقه‌بندی نمود. فولادهای با عناصر آلیاژی کمتر جزو گروه سخت‌شونده در آب و فولادهای ابزار با بیشترین عناصر آلیاژی جزو گروه سخت شونده در هوا می‌گیرند. فولادهای ابزار را با انجام عملیات حرارتی مناسب می‌توان کاملا سخت نمود و آنها را در برابر سایش مقاوم کرد. 

فولاد های ابزار سرد کار

کربن و کروم بالا(D)
آلياژ متوسط، سخت شونده در هوا(A)
سختي بالا
مقاومت بالا در برابر تغيير شکل
مقاومت سايش عالي
سختي متوسط در حرارت بالا
حساسيت کمتر به ترک و تاب برداشتن 
کاربرد در قالب هاي برش، سوراخ و کشش، تيغه هاي قيچي
سخت شونده در روغن(O)
سختي پذيري متوسط
کاربرد در ساخت قلاويز، برقو، حديده و قالب پلاستيک.

فهرست مطالب:

طبقه‌بندی فولادهای ابزار 
فولادهای ابزار کربنی 
فولاد ابزار کربنی
فولاد ابزار سردکار
فولادهای مقاوم در برابر شوک
فولاد ابزار تندبر
فولادهای قالب پلاستیک
فولادهای ابزار با کاربردهای خاص 
انتخاب فولادهای ابزار
فولاد ابزار مقاوم به ضربه(S) 
فولاد ابزار سرد شونده در آب(W)
فولاد ابزار P
فولاد ابزار ويژه
تاثير عناصر آلياژي 
خواص مکانيکي فولادهاي ابزار
عمق نفوذ سختی (سختی‌پذیری)
عملیات حرارتی 
چند نکته اساسی در عملیات حرارتی 
سخت کاری و تنش‌های مربوطه به آن